Ik word steeds groter en groter (en zwaarder en zwaarder) en vandaag was het zover dat ik Pablo uit mocht laten. Vanmorgen nog even proberen om vanmiddag voor het echte werk te gaan. Eind van de middag Pablo voor zijn korte rondje (+/- 10 min wandelen) uitgelaten. Nou wie nu nog roept dat ik klein ben…
Twee weken geleden ben ik een grote nicht geworden en gister mocht ik em eindelijk zien. We hadden cadeautjes meegenomen en die mocht ik geven. Hij heet Robert en was al best groot (zeggen ze) Mama was helemaal enthousiast, papa vond het allemaal wel best en ik? Ik snap eigenlijk niet wat er leuk aan is. Ze kunnen nog niet zoveel (liggen heel de dag een beetje rond te kijken) en maken veel lawaai. Nee dan vond ik het speelgoed wat we hadden gegeven veel leuker. Ik heb me dus prima vermaakt… met spelen. Voor de vorm ben ik nog even op de foto geweest maar het koste wat moeite. Misschien over een paar weekjes/maanden kunnen we samen spelen. Tot die tijd vermaak ik me nog wel in mijn uppie.
Vandaag weer bij dat verschrikkelijke consultatiebureau geweest. Binnen ging wel (ik struikelde alleen over mama’s voeten dus dat begon al goed) Uitkleden wilde ik ook nog wel maar toen moest ik op de weegschaal zitten en in de meetbak liggen. Als ik iets vreselijk vind is het in die bak liggen. Daarna mocht ik weer even spelen en toen ging het al een stuk beter.
Na een 10 minuten mochten mama en ik met de dokter mee. Ik mocht bij mama op schoot en kreeg blokjes om mee te spelen. Bakje erbij om alles in te doen hartstikke leuk. Na even gespeeld te hebben wilde de dokter de blokjes weer terug, geen probleem doen we toch. Ze pakt ze aan en ik krijg ze gelijk weer terug, ze weet ook niet wat ze wil die dokter. Maar ach ik heb mijn blokjes weer terug dus ik ga verder spelen. Tja en wat kan je allemaal met blokjes doen? In het bakje en uit het bakje gooien had ik al gedaan dus toen heb ik een mooie toren gebouwd. 5 blokjes hoog, mooi toch? Bleek dat ik dat pas over een jaar hoef te kunnen met 3 blokjes. Dus ik dacht mooi dan zijn we klaar, kom ik over een jaar wel terug. Maar helaas ik moest mee naar het kussen maar toen ik dat al zag moest ik al huilen. Dan maar bij mama op schoot. Met veel afleiding en toch een hoop huilen heeft de arts haar onderzoek (half) gedaan. Toen nog de prikken. Omdat ik al loop kreeg ik ze in mijn arm. Dat was niet echt fijn.
Nu loop ik dus met 2 pleisters op mijn arm. Gelukkig gaat het nu alweer maar ik ben blij dat ik voorlopig niet meer terug hoef.
Afgelopen weekend ben ik met papa en mama naar centerparcs geweest in Heijderbos. Samen met oom Eelco, tante Marloes en neef Kyan zaten we in een huisje. Vrijdags zijn we daar gekomen en maandag waren we pas weer terug. We hebben gezwommen, zijn naar de kinderboerderij geweest. We hebben gebald en gewandeld. Het was allemaal erg gezellig. Ik ben alleen wel een aantal keer gevallen en zie nu bont en blauw. Eerst al van de glijbaan (wat is dat leuk zeg) ook nog een keer in het zwembad (gelukkig is water niet zo hard) en nog een keer op straat (mijn gezicht zag helemaal zwart). Daarna zat mijn hand ook nog eens tussen de deur die Kyan probeerde dicht te doen. Dat waren even wat mindere momenten maar al met al heb ik me goed vermaakt.
meer foto’s staan op http://thuis.arno.net/Vakantie/Center%20Parcs%202008/index.htm