Als ik Yara naar bed breng en we de trap op lopen blijft Yara op de eerste tree stil staan. Ze draait zich om en wijst op mijn buik. Zit geen baby meer in mama d’r buik zegt ze, waarop ik antwoord dat er inderdaad geen baby meer in mijn buik zit. En ben zowaar nog trots dat ze dat heeft begrepen en nog weet dat Finnian daar heeft gezeten. Ze verbaast me echter nog meer als ze dan stelt, dan kan mama mij naar boven tillen :). De smile op haar gezicht en de verbazing van mij doet mij in lachen uitbarsten. Wat een wijsneus hebben we in huis. En wat zijn we trots.
Mama van Yara