Yara van Beek

Opa heeft foto’s gemaakt van de judo:

Vandaag besloot ik op de engelse toer te gaan. Sinds vandaag ben ik ook aan de thee.

Ik word steeds groter en zelfstandiger en dat betekend dat papa en mama mij steeds minder hoeven te helpen. Zo kan ik al heel lang zelf eten en drinken. Ik ga behalve tijdens het slapen naar de wc om te plassen en te poepen. En sinds vanmorgen heb ik (bijna) geen hulp meer nodig om mij aan te kleden. Ik kan zelf mijn pyjama uittrekken en daarna doe ik voorzichting zelf mijn luier af. Dan kies ik mijn kleertjes uit de kast (ok die broek moet dan even gepakt worden) en trek ze zelf aan. Eerst mijn onderbroek zittend op mijn bed, dan mijn T-shirt en vervolgens mijn broek. Alleen mijn broek dichtmaken gaat soms nog lastig en mijn sokken aantrekken is mij te veel gedoe. Daar mogen papa en mama dan nog wel bij helpen. Is toch zo af en toe wel makkelijk :).

Hai Sensei. Dit waren de eerste woordjes die ik vandaag hoorde op mijn eerste judo les. Ik vond het in het begin nog wel een beetje eng maar nadat mama ook op de mat was gestapt heb ik heel goed mijn best gedaan. We moesten beginnen met op de mat zitten op onze knieen en onze handen stoer op onze benen. Toen een buiging maken naar de Sensei (onze juf) en daarna begonnen we. Naar de overkant kruipen als een hond, als een olifant en toen als een kikker. Toen vliegen als een helicopter en dan landen op de billen. Daarna vliegen als een straaljager en landen op de buik. Daarna mochten we op een clown gaan staan en mochten we springen, dat vond ik heel leuk. Na het springen gingen we in een rij staan en gingen we koprollen maar dan net een beetje anders dan ik gewend was. Met 1 been voor en de handen bij elkaar. Eerst met links en toen met rechts en daarna nog 2x achteruit. Dat laatste was wel moeilijk maar het lukte wel. Ik was helemaal trots en mama en oma ook. Toen heb ik ook nog leren vallen op mijn zij en als laatste een houdgreep. Die ga ik denk ik maar bij papa proberen vanavond voor als ik naar bed moet, dan kan hij vast niet meer los komen. Volgende week mag ik weer en als ik het leuk vind krijg ik een eigen judopak. Stoer he!

Oh ja mama wilde nog foto’s maken maar ze moest van mij meedoen dus dat is niet gelukt.

Vandaag ben ik met mijn broertje naar de dokter geweest. Oma was er vandaag ook bij om mama een extra handje te geven. Eerst werd Finnian gewogen en gemeten en daarna was ik aan de beurt. Vandaag mocht ik voor het eerst in de weegstoel en mijn lengte werd gemeten bij een giraffe. Ik ben 93 cm en 13,5 kg, volgens de arts lang en tenger en dat had de voorkeur boven kort en gedrongen. Volgens haar kwam het door papa dat ik zo lang was. Toen moesten we naar de dokter. Eerst was ik aan de beurt. We begonnen met blokjes, daar moest ik een stapeltje van maken. Maar dat was natuurlijk veel te makkelijk dus ik heb ze eerst maar op kleur gesorteerd en vervolgens die stapeltjes weer op elkaar gestapeld. Helaas hield het op na 6 blokjes, toen waren ze op. Gelukkig had de dokter nog meer spelletjes. Ik mocht blokjes in een doosje stoppen. Maar na 4 blokjes was ook dat klaar. Dat was natuurlijk geen uitdaging. Toen heb ik van deze blokjes ook maar een toren gebouwd. Vervolgens stelde de dokter nog wat vragen: Praat Yara al… Ja dokter de oren van ons hoofd. Hoeveer woordjes denk u dat ze kent 20? 30? 50? 100? meer dan 100? uhm nou doet u maar meer dan honderd dokter. Maakt Yara al zinnetjes? en zoja met 2 woorden, met 3 woorden of met meer dan 3 woorden. Hmmm nou met meer dan 3 woorden dokter. Zijn jullie al bezig met zindelijkheid? Nou ze draagt alleen nog een luier met het slapen (kijkt de arts naar mij en ziet dat ik alleen een onderbroek aan heb, oh ja ik zie het) Kortom we waren zo klaar en alles ging goed. Met 3 jaar mag ik weer terugkomen. Daarna was Finnian aan de beurt. Ik mocht nog even helpen bij de prikken door de pleisters vast te houden. Eigenlijk was het dit keer best leuk.