Yara van Beek

We hebben al aardig wat talenten van Yara gezien en hebben al diverse opties voor haar toekomstige carriere (drummer, turnster, autocoureur, hondenuitlaatservice, danseres kortom keuze genoeg) en vandaag kunnen we er een aan toe voegen nl stuntvrouw. Yara houdt erg van klimmen en brengt dat steeds meer in de praktijk en vooral steeds meer, hoger en moeilijker. Daarnaast hoeft ze dingetjes maar 1x te zien en ze weet hoe het moet en wil ze het ook zelf doen. Dit wetende was ik dus niet zo blij dat Arno haar hielp om haar neefje beter te bekijken in de box. Beter bekijken hield in haar op de rand van de bodem laten staan (er zit een hoge lade onder de box zo’n 30 cm hoog). En inderdaad mw klimt 10 tellen later doodleuk via een opstapje op het randje van de box. Weer wat tellen later heeft ze de opstap niet eens meer nodig en stapt ze zo met haar ene voet op de rand hup andere erbij en hup trekken aan die armen en ja hoor ze staat. Ik vraag me af wat ons nog te wachten staat… ik verwacht nog wel wat blauwe plekken, schaafwonden en tanden door de lip.
Mama van Yara

Praten doet yara nog niet echt maar ze kan oh zo goed duidelijk maken wat ze wil. Sinds kort is haar vocabulair uitgebreid met een stevige ja. Als we vragen of ze wat wil drinken klinkt het: “jjja”. Kort maar krachtig. Idem voor koek, eten en als we vragen of ze mee gaat om iets te doen. Ze weet precies waarop ze antwoord want als we iets vragen wat ze niet wil wordt er een vies gezicht getrokken of heel hard heen en weer geschud met haar hoofd of worden hetgeen wat ze niet wil weggeduwd. Jaja we hebben een dame met een willetje.

Mama van Yara

Gister hebben papa en mama geoefend voor de vakantie. We gaan dan onder andere naar natuurparken. Daar is het erg ongelijk en dus niet makkelijk om met een buggy te rijden. Voor mij is het te ver lopen en dus hebben papa en mama een rugdrager gekocht. Die hebben we ingewijd in Hilversum samen met Pablo. Ik moet zeggen… als ik er niet te lang in moet zitten bevalt het eigenlijk wel goed. Alleen kon ik niet helemaal goed over mama heenkijken.

Opa heeft me verslaafd gemaakt. En papa en mama zijn niet altijd even blij met deze verslaving.

Als ik met opa ga wandelen neemt hij namelijk speciale routes. Deze routes leiden altijd langs… speelgoed wagentjes. Dus als ik met papa of mama aan het winkelen ben moet ik natuurlijk ook in zo’n wagentje… en geef me eens ongelijk :).

Meestal speel ik in mijn eentje. Ook op het kinderdagverblijf waar andere kinderen zijn ga ik meestal mijn eigen gang. Een uitzondering is mijn neef Kyan. Samen dingen ondernemen is dan het mooiste wat er is. Uren kunnen we bezig zijn met de auto (hij duwt en ik zit of andersom), emmers en water. Of rennen we gillend achter elkaar om de ander te pakken, bellen we naar elkaar op de fiets of gaan samen van de glijbaan. Wat is er nu leuker?